Ziek, oproepkracht; het loon

De vraag of een oproepkracht recht heeft op loon bij arbeidsongeschiktheid is met mitsen en maren te beantwoorden.

Eerst wat wettelijke bepalingen;

Artikel 7: 610a BW

Hij die ten behoeve van een ander tegen beloning door die ander gedurende drie opeenvolgende maanden, wekelijks dan wel gedurende ten minste twintig uren per maand arbeid verricht, wordt vermoed deze arbeid te verrichten krachtens arbeidsovereenkomst.

Artikel 7: 610b BW

Indien een arbeidsovereenkomst ten minste drie maanden heeft geduurd, wordt de bedongen arbeid in enige maand vermoed een omvang te hebben gelijk aan de gemiddelde omvang van de arbeid per maand in de drie voorafgaande maanden.

Voor de oproeparbeid geldt;

• recht op loon heeft de zieke werknemer pas als er een arbeidsovereenkomst is,

• een overeenkomst met een uitgestelde prestatieplicht kan een arbeidsovereenkomst zijn,
• relevant is of de werknemer gevolg moet geven aan een oproep, is dat niet het geval, dan geen arbeidsovereenkomst,
• loon tijdens ziekte kan alleen als de werknemer gewerkt zou hebben als hij niet arbeidsongeschikt geworden was,
• loon tijdens ziekte kan alleen gedurende de uren dat hij gewerkt zou hebben als hij niet ziek geworden was,
• is er een minimumcontract dan bestaat bij ziekte in principe recht op loon over het minimum overeengekomen uren,
• dat is anders als er structureel meer uren gewerkt werd,
• dan gelden de structureel meerdere uren, berekend op een gemiddelde gedurende de laatste drie maanden,
• dat is anders als werkgever of werknemer kunnen aantonen dat de laatste 3 maanden geen goede afspiegeling zijn,
• bij een 0 urencontract geldt hetzelfde, echter de vraag hoe lang de loonbetaling doorloopt is soms lastiger vast te stellen,
• met bovengenoemde wetsartikelen is de positie van de werknemer wat versterkt, er wordt al snel een arbeidsovereenkomst aangenomen en er is een aanwijzing voor de omvang.

Een speciale overeenkomst is de voorovereenkomst. Die ontstaat als partijen voor de toekomst overeenkomen dat zij wanneer er een oproep door de werkgever wordt gedaan, en de werknemer die oproep aanvaardt, er een arbeidsovereenkomst ontstaat. Na afloop van die oproep eindigt de overeenkomst en bij een tweede en derde oproep ontstaan er opnieuw los van elkaar staande overeenkomsten. Bij de vierde oproep is er echter een overeenkomst voor onbepaalde tijd ontstaan door de wettelijke bepalingen. Gedurende de eerste drie overeenkomsten zal er bij ziekte recht op loon bestaan als vast staat dat de werknemer zou hebben gewerkt in gezonde toestand. Het einde van de arbeidsovereenkomsten betekent dan wel het einde van het recht op loon. Vanaf de vierde overeenkomst is dat niet meer het geval. Wel zal gezocht moeten worden naar de omvang van de overeenkomst. De drie maandentermijn kan ook hier behulpzaam zijn.

Voor de oproepkracht is er niet altijd recht op loon bij ziekte, zeker als de oproep vrijblijvend beantwoord kan worden en het werkpatroon wisselend of weinig gestructureerd. Mogelijk is er voor de zieke werknemer wel de vangnetvoorziening, de ZW. Met verwijzing naar een loonbetalingsplicht van de werkgever zal de werknemer nogal eens terug naar de werkgever gestuurd worden.

Jurisprudentie op deze site

De hoogte van het loon; een greep uit de jurisprudentie