Ziek, werk; de inkomensvoorziening in zevenmijlslaarzen

Met zevenmijlslaarzen de stappen bij de inkomensvoorziening tijdens ziekte:

• Regel is dat de werknemer die niet werkt geen recht heeft op loon
• een uitzondering op die regel is aan de orde als het niét werken voor rekening/risico van de werkgever moet komen
• daaronder valt niet arbeidsongeschiktheid van de werknemer,
• een werknemer die ziek wordt heeft recht op tenminste 70% van zijn loon, dat is in een apart wetsartikel geregeld

• daarop kan hij gedurende 104 weken aanspraak maken,
• gedurende die periode geldt een ontslagverbod,
• daarna heeft de werknemer mogelijk recht op een WIA-uitkering, dat kan WGA of IVA zijn,
• is hij volledig en duurzaam ongeschikt dan krijgt hij IVA, 75% van zijn dagloon,
• is hij gedeeltelijk, meer dan 35%, arbeidsongeschikt, dan krijgt hij WGA, hoogte en duur afhankelijk van diverse factoren waaronder verdienvermogen/verdiensten,
• als de werknemer een WIA uitkering krijgt en desondanks gedeeltelijk werkloos is, heeft hij geen recht op WW-uitkering,
• er is een groep werknemers die (een deel van) de eerste 104 weken arbeidsongeschiktheid (vanwege het feit dat ze geen werkgever hebben of allerlei andere uitzonderingen) geen aanspraak op loon kunnen maken, de vangnetters. Voor hen is er de Ziektewetuitkering ter hoogte van 70% van het dagloon,
• de werkgever en werknemer hebben die 104 weken dat het loon doorbetaald wordt verplichtingen jegens elkaar, veel daarvan hebben betrekking op re-integratie,
• als de werknemer na 104 weken nog arbeidsongeschikt is voor eigen en ander werk bij de eigen werkgever, dan vervalt het ontslagverbod,
• er zijn oneindig veel mitsen en maren en ook extra’s bij al deze regelingen.

Dit is een grove hoofdlijn, in de wet en op deze site zijn veel van de mitsen en maren terug te vinden.

Door veel werknemers die ziek zijn wordt nog al eens gezegd dat ze “in de ziektewet zitten”. Zoals uit het bovenstaande blijkt is dat alleen in uitzonderingsgevallen aan de orde. Meestal betaalt de werkgever het loon geheel of gedeeltelijk door, welk risico hij mogelijk verzekerd heeft bij een particuliere verzekeraar. “In de ziektewet zitten” is een uitdrukking die voortkomt uit de vroeger gebruikte regeling waarin werknemers publiek verzekerd waren voor inkomensverlies bij ziekte middels de Ziektewet. Om de gedachten over de huidige systematiek van de wetgeving te kunnen vormen het volgende;

Als een werknemer meent ziekt te zijn, en dat wordt door de bedrijfsarts bevestigd, dan betaald de werkgever hem zijn salaris door ter hoogte van tenminste 70% van zijn loon. Meent de bedrijfsarts dat de werknemer niet ziek is, dan wordt de situatie complexer. De werknemer kan weer aan het werk gaan, niets aan de hand, de salarisbetaling kan worden voortgezet. Doet hij dat niet, dan kan de werkgever hem het loon weigeren, immers, geen werk, niet ziek, geen recht op loon tenzij het niet werken voor het risico van de werkgever komt. Dat is in deze situatie waarschijnlijk niet aan de orde. De werknemer aan wie het loon geweigerd wordt, kan het loon bij de werkgever vorderen, zo nodig in een procedure. Dit alles gaat nog steeds over het recht op loon. Dit verschil van mening gaat –nog- niet over ontslag zoals nogal eens gedacht wordt.

De discussie ziek of niet ziek en een aantal andere geschillen kunnen desgevraagd met een Deskundigenoordeel worden opgelost. Zie  Deskundigenoordeel

Bovenstaande is de grote lijn. Voor de vele mitsen en maren verwijs ik naar de artikelen op deze site.